Een innerlijke connectie - Hoofdstuk 14

Victor en ik zijn nu al even monogaam met een ‘twist’. Onze avonturen zijn het deel van ons seksleven dat veel andere mensen rondom ons waarschijnlijk niet begrijpen, dusver werkt het prima voor ons, voor mij, voor Victor.

Vanaf het begin was het solospel iets wat Victor aansprak. In welke vorm, daar was hij zeker zelf ook niet uit. Hij had ook zijn moeilijke momenten, onzekerheden. We experimenteerden met wat werkte voor ons en wat niet. En stilletjes aan begint het vorm te krijgen hoe we ons ‘avontuur’ samen willen en kunnen beleven zonder onze relatie in gevaar te brengen. Het gelukmakende gevoel, de connectie die hieruit ontstaat? Wanneer ik hier nu aan het schrijven ben, wel het doet me alweer zweven. Ik voel me ‘echt’ gelukkig.

Victor was en is aanmoedigend, empathisch. Hij geniet wanneer hij vaststelt hoe opgewonden ik ben met Bart. Nog maar te zwijgen van de explosie van seksuele energie die het veroorzaakt in ons echtelijk bed. In de maanden die passeerden, de dates met Bart die regelmatig gepland stonden in onze agenda’s, begon het ons te dagen dat we hier echt van genoten. Meer dan wat er was met Louise. Het was duidelijk dat mijn nieuwsgierigheid naar een vrouw was gestild. Dat er geen gevoelens waren die het verlangen naar meer konden aanwakkeren.

Uiteindelijk besloten we dat verder contact met Louise echt niet hoefde, dat we ons beter met 3 konden focussen op onze driehoek met Bart.

Ik wilde de seksuele verkenning laten botvieren met Louise maar ik slaagde er niet in om mijn innerlijke angst en negatieve zelfpraat adequaat aan te pakken. Ik heb mijn hele leven te maken gehad met gevoelens van ontoereikendheid.

Zo was het ook in het begin met Bart. Meerdere dagen weken, maanden dacht ik na over het soort relatie dat ik wilde. En wist dat het echt dat was wat ik wilde, vrij zijn van de demonen in mijn hoofd.- dus waarom was mijn onderbewustzijn zo tegen? Ben ik gewoon een dikke vette hypocriet?

Nee, ik ben gewoon menselijk. Mijn angsten en jaloezie kwamen voort uit onzekerheden over mezelf - en dat is iets waar ik toch aan moest werken. Er was een knagend stemmetje in mijn achterhoofd dat me vertelde dat seks buiten mijn relatie, zelfs met toestemming van alle betrokkenen, verkeerd en zondig was. Ik dank mijn katholieke opvoeding voor die specifieke dosis schuldgevoel.

In onze cultuur wordt ons geleerd dat onze romantische gevoelens voor de ene persoon de mogelijkheid om romantische en/of seksuele gevoelens voor een ander te hebben moeten wegnemen.

In onze maatschappij kunnen we er maar van één houden. We moeten er één kiezen. Dat is de basis voor de spanning in zoveel liefdesverhalen en romantische Netflix series. Als je dat idee wegneemt, valt zoveel plots in duigen. En daarom is dit idee in mijn hoofd geboord - in al onze hoofden.

Maar in werkelijkheid kunnen we zoveel meer.

Ik ben kwaad op mijn cultuur, op mijn geschiedenis.

Mij werd geleerd jaloers te zijn. We leerden te denken dat je grote verliezer bent als je partner de lakens deelt met een ander. Dat je dan bezorgd moet zijn over je relatie. Woedend. Onzeker over waar we staan.

Maar het blijkt dat ik al die dingen nooit hoefde te voelen. Ik weet dat nu meer dan ooit. Dus ja, ik ben boos op mijn cultuur die ons laat geloven dat je al die negatieve gevoelens moet voelen. Wat was ik stom geweest!

Ik ben opgewonden om door te gaan, mezelf te bevrijden van de ketenen van negativiteit rond seks en non-monogamie, en in mijn hele geest, lichaam en hart te geloven wat al die tijd al waar was. Ons vermogen om lief te hebben is grenzeloos, dat bewijzen Victor en ik elke dag.

Het daten met anderen, seks hebben met een andere man, vrouw binnen mijn vaste relatie vergde veel zelfonderzoek en veel positieve zelfpraat. Victor was geduldig. Ik liet hem toe geduldig te zijn en tegelijkertijd hield ik van de uitdagingen in het leven die hij me voorschotelde. Hij was bereid om dingen te nemen op mijn tempo en maakte het duidelijk dat als het ooit te moeilijk zou worden, we er altijd mee konden stoppen. Dat het oké is om terug te krabbelen als dingen te lastig worden.

Geen enkele beslissing is voor altijd, en de weg naar de relatie die je wenst is meer een dans in vrije stijl dan een sprint. Onze regels zijn geëvolueerd tijdens onze kronkelende reis doorheen het niet-monogame landschap. Updates van de regels zijn standaard in elke relatie, en ze zijn nog belangrijker als je besluit om je relatie en je hart open te stellen voor anderen.

De stap om onze relatie open te trekken dwingt me om al mijn onzekerheden te identificeren en aan te pakken. Dat is een van de dingen waar ik van hou - de manier waarop het me dwingt te groeien tot de persoon die ik wil zijn. Zolang ik het gevoel maar heb, ik weet dat ik alles op mijn eigen tempo kan doen en steeds op mijn beslissingen kan terugkomen wanneer ik denk dat dit nodig is.

De vrouw zijn, staan waar ik nu sta, het ging niet van een leien dakje en het heeft me redelijk wat tijd gekost om me veilig te voelen. Zeker als er andere vrouw om de hoek komt kijken, naakt en innig ligt te kussen met Victor. Louise’s verlangen om met mij te praten, te daten en een vriendschap te ontwikkelen gaf mij het geruststellende gevoel dat ik Victor niet in de armen van iemand stuurde die plakkerig zou worden. Dat ze me steeds zou blijven respecteren en liefhebben. Victor was voor haar een handig extraatje aan de intense vriendschap die ik met haar had opgebouwd. Het gevoel van innerlijke connectie. Daar draait het toch steeds om. In welke vorm we onze relaties ook maar ontwikkelen. Zonder connectie, lukt er niks.

En dat is niet anders met een extra man. Zo was ik op een zondagmiddag in een bijzonder geile bui. Victor en ik hadden de week ervoor een triootje gehad met Bart. Zalig!

De dagen erna zweefde ik op een wolk van energie en een onverzadigbare honger naar seks. Ik wilde meer.

Met Victor's zegen en fysieke afwezigheid zocht ik opnieuw contact met Bart en regelde een triootje met hem en een andere man die ik ooit eens had ontmoet en het nooit of stoelen of banken had gestoken dat hij me wel eens in een triootje wilde.

De middag was heet, ik had een leuke tijd, maar er ontbrak iets. Een MFM triootje is zalig. Laat daar geen twijfel over bestaan. Het is een plezierige bezigheid, maar zonder Victor miste het de emotionele band die het telkens weer een wereldschokkende ervaring maakte. Er is iets aan het staren in de ogen van mijn vriend, en hem te kussen terwijl een andere man me laat klaarkomen, dat een triootje verrijkt. Door die enkele ervaring heb ik besloten dat ik niet geïnteresseerd ben in triootjes zonder Victor erbij. Het is niet per se een regel, maar een persoonlijke voorkeur.

Wanneer Victor of ik op het punt staan om met Bart op stap te gaan, besteden we de dagen en uren ervoor en erna wat wat meer tijd aan elkaar. Beiden hunkeren we dan naar aanraking, dus ik ben altijd extra aanhankelijk. Ik moet één-op-één tijd met Victor doorbrengen voor en na afspraakjes. We begrijpen elkaars behoeften en zien ze als waardevolle en noodzakelijke componenten van onze relatie.

Dat varieert bij Victor van het geven van voetmassages, me laten uitslapen, en me bloemen brengen op een willekeurige woensdag. Het maakt me niet uit wat hij doet, zolang hij het maar blijft doen en me aandacht schenkt. Ervoor me te zijn. En ik doe dat ook met veel plezier en liefde voor hem.

Thuis een attente, liefhebbende partner zijn en hebben, is een essentieel onderdeel van ons ‘avontuur’. De verbinding met elkaar hebben en behouden is van vitaal belang. Die bijzondere connectie is er bij ons alleen maar beter op geworden. Hoe meer we oefenen om elkaar lief te hebben, hoe meer het een tweede natuur wordt.

Het resultaat is van dat alles? De communicatie en gevoel van veiligheid, geborgenheid en vertrouwen is hierdoor heel prominent aanwezig in onze relatie. Het heeft enorme voordelen die verder gaan dan alleen de verscheidenheid aan seksuele partners. Wanneer we het oneens zijn, zijn we slimmer in onze gesprekken en beter afgestemd op elkaars behoeften. Ons werk aan communicatie heeft een positieve invloed op al onze interacties, niet alleen die over niet-monogamie. Als we ons doel voor ogen houden om een veilige sterke relatie op te bouwen, met een gezonde dosis plezier, kunnen we elk dilemma oplossen.

Ons seksleven, dat altijd leuk, bevredigend en pittig was, is hierdoor echt interessant geworden. Als we op het punt staan om samen een avondje uit te gaan met Bart, helpt Victor me bij het kiezen van een geschikte outfit. Of heeft Victor speciaal voor de gelegenheid me een sexy kleedje, armbandje of sexy lingerie gekocht. Het idee dat we die avond op stap gaan, is opwindend. Het is niet uitzonderlijk dat we elkaar bespringen voordat we het huis verlaten. Laat staan de heerlijke seks die we samen ervaren als we weer thuiskomen. We hebben ook het vermogen ontwikkeld om te praten over allerlei seksuele kronkels die we zouden willen uitproberen en we hebben onze avontuurlijke geest thuis opgevoerd.

Ik ben blij dat we dit allemaal kunnen beleven, samen beleven. Voor ons werkt het nu op dit moment. Wat de toekomst zal brengen weet ik niet. Sowieso passen we ons aan waar nodig. Organisch!